Jezioro Nidzkie
4.2.22. Jezioro Nidzkie
4.2.22.1. Plan głębokościowy, IRŚ, Olsztyn 2004
4.2.22. Jezioro Nidzkie
Jezioro Nidzkie ma kształt silnie wydłużonej, wygiętej rynny o długości około 23 km. Akwen rozciąga się wśród lasów Puszczy Piskiej, od Rucianego – Nidy po Wiartel. Jego powierzchnia wynosi 1818,0 ha. W północnym krańcu kanałem łączy się z jeziorem Guzianka Wielka. Tutaj też leży Ruciane - Nida i wypływa rzeczka Wygrynia do jeziora Wygryny.W południowo-wschodnim krańcu wpada potok zbierający wody z jezior Wiartel i Jaśkowo k/Szerokiego Boru. Rowy łączą jezioro z Linówkiem, Jaśkówkiem, Wędzą i Okiem.
Dno zbiornika jest dość zróżnicowane. Spotkać można liczne wypłacenia i zagłębienia. Średnia głębokość akwenu wynosi 6,2 m.[1] Rozwinięta linia brzegowa tworzy wiele zatok, półwyspów i cypli. W części środkowej jeziora znajdują się dwie zatoki. Po stronie zachodniej leży zatoka Zamordeje, a po wschodniej Zamordeje Małe z dwoma wysepkami. W sumie na jeziorze znajduje się kilkanaście wysp. Poza wcześniej wspomnianą zatoką wyspy znaleźć można głównie w części północno – zachodniej. W tym rejonie znajduje się osiem wysp, w tym dwie największe, wysokie i zalesione o nazwie Królewski Ostrów i Koński Ostrów. Pozostałe trzy wyspy znajdują się w południowo – wschodniej części jeziora. Powierzchnia, którą zajmują na obszarze jeziora to 13,0 ha.
Brzegi jeziora są przeważnie wysokie i strome, tylko miejscami płaskie lub łagodnie wyniesione i prawie w całości porośnięte lasami. Linia brzegowa jest skąpo porośnięta roślinnością wodną.
Nad akwenem położonych jest wiele miejscowości. Na obrzeżach akwenu począwszy od północy na wschodnim brzegu leżą wsie Kowalik, Dębowo, Zamorduje oraz Jaśkowo, na zachodnim z kolei miasto Ruciane - Nida i wsie Krzyże i Karwica
Obszar jeziora jest rezerwatem przyrody. Na większym obszarze zbiornika wodnego obowiązujestrefa ciszy, w której nie wolno używać silników spalinowych.
Dla jeziora przeanalizowano plan głębokościowy.
4.2.22.1. Plan głębokościowy, IRŚ, Olsztyn 2004
Rysunek 92. Plan głębokościowy jeziora Nidzkie
Źródło:Wielkie Jeziora Mazurskie. Południe, IRŚ, Olsztyn 2004
Charakterystyka batymetryczna jeziora przedstawiona została za pomocą izobat oraz poprzez wskazanie punktów o charakterystycznej wartości głębokości. Brak rozróżnienia kolorystki poszczególnych poziomów wody znacznie utrudnia odczytanie mapy. Izobaty rozpoczynają się od wartości 1 m, a kończą na 20 m. Największe ich zagęszczenie znajduje się wzdłuż brzegów jeziora. Oznacza to, że akwen po odbiciu od brzegu szybko przybiera na głębokości. Maksymalna głębokość jeziora wynosi 23,7 m. Miejsce to znajduje się w centralnej części jeziora, na zachód od leśniczówki Dębowo. Na obszarze jeziora znajduje się kilka miejsc, w których głębokość może stanowić zagrożenie dla żeglugi. Cały wschodni kraniec jeziora, charakteryzuje się niewielką głębokością. Jezioro tylko w nielicznych miejscach osiąga tam głębokość większą niż 1 m. Na pozostałym obszarze akwenu znajdują się jeszcze trzy, niewielkich rozmiarów mielizny. Pierwsza z nich położona jest przy wschodnim brzegu, na południe od najmniejszej wyspy znajdującej się w północnej części akwenu. Druga płycizna znajduje się w przewężeniu przy leśniczówce Dębowo, a trzecia przy przewężeniu prowadzącym w zachodnie ramię jeziora.
Na akwenie znajduje się jedenaście wysp. Pięć z nich leży w północno – zachodnim krańcu jeziora. Dwie kolejne, w północno – wschodniej, krótszej odnodze zbiornika wodnego. Pozostałe natomiast na wschodzie, w rynnie ramienia jeziora ciągnącym się aż do miejscowości Jaśkowo. Żadna z wysp nie jest opisana nazwami. Na mapie brak też nazewnictwa licznych zatok i półwyspów akwenu.
Brzegi jeziora w części centralnej oraz północno – wschodniej są strome. Obrzeża akwenu pokryte są głównie lasem. Gdzieniegdzie można znaleźć niewielkie obszary pól i łąk. Znaleźć je można na północ od miejscowości Krzyże, a także w okolicy leśniczówki Zamorduje. Na mapie nie przedstawiono informacji na temat porośnięcia roślinnością wodną strefy przybrzeżnej. Podane zostały natomiast nazwy niektórych wsi i leśniczówek, znajdujących na brzegach akwenu.