Jezioro Śniardwy
4.2.16. Jezioro Śniardwy
4.2.16.1. Plan głębokościowy, IRŚ, Olsztyn 2004
4.2.16.2. Plan batymetryczny „Plan Batymetryczny Jeziora Śniardwy”
4.2.16.3. Mapa turystyczna „Śniardwy” skala 1:30 000, ExpressMap, Warszawa 2001
4.2.16. Jezioro Śniardwy
Jezioro Śniardwy jest największym jeziorem w Polsce. Jego powierzchnia wynosi 11 383 ha. Leży ono w obrębie Mazurskiego Parku Krajobrazowego. Ma opinię jednego z najniebezpieczniejszych akwenów mazurskich. Rozległa przestrzeń, jaką zajmuje sprawia, że wiatry maja się gdzie rozpędzić, a na płytkim dnie powstają krótkie, wysokie fale. Dodatkowym utrudnieniem jest duża liczba podwodnych kamieni. Wąskie przesmyki łączą główny akwen z kilkoma mniejszymi jeziorami. Na zachodzie wąski przesmyk, nazywany Przeczką, prowadzi na jezioro Mikołajskie.W północno – zachodnim krańcu łączy się kanałem z jeziorem Łuknajno, a w północno – wschodniej części znajduje się przesmyk łączący akwen z jeziorem Tuchlin, oraz kanał prowadzący na jezioro Tyrkło. W części południowo – wschodniej Śniardwy, poprzez rzekę Wyszkę, łączą się z jeziorem Białoławki, a w południowo – zachodniej z jeziorem Warnołty.
Na jeziorze występuje prąd o prędkości 30 - 60 m na godzinę, płynący w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara (cyklonowym). Przyczynami powstawania prądu są siły Coriolisa oraz wiatry.
Śniardwy charakteryzują się rozwiniętą linią brzegową oraz urozmaiconą rzeźbą dna. Jezioro powstało w rozległym zagłębieniu moreny dennej, co sprawia, że jest bardzo płytkie, a na jeziorze jest mnóstwo nieoznakowanych mielizn oraz utrudniających życie żeglarzom podwodnych kamieni. Na obszarze całego akweny znajduje się wiele raf kamiennych ulokowanych na głębokości mniejszej niż 1 m. Najrozleglejszą rafą jest Miałka Górka o gliniasto - mulistym dnie, na którym leżą rzadko rozrzucone kamienie. Głębokość rafy wynosi półtora metra. Kamienie spłycają ją do głębokości zaledwie 0,8 metra.
W południowej części jeziora Śniardwy leżą dwie wyspy – Czarcia i Pajęcza. Jeszcze przed stu laty było ich pięć. Jednak Szeroki Ostrów, Kaczor i bezimienna wyspa leżąca w przesmyku na jezioro Warnołty zostały połączone z lądem.
Brzegi jeziora są równie ciekawe jak jego podwodna konfiguracja. Od płaskich i podmokłych w okolicy ujścia rzeki Wyszki do wysokich i urwistych, ciągnących się wzdłuż półwyspu Szeroki Ostrów oraz w okolicy wsi Nowe Guty. Niedaleko Gut znajdują się, dające niezapomniane wrażenia, miejsca widokowe. Od północy i wschodu jezioro otaczają przeważnie pola, łąki oraz nieużytki będące często terenami podmokłymi. Południowo - zachodnie brzegi zajmują lasy Puszczy Piskiej. Dostęp do lądu utrudniają mokradła, pasy gęstych trzcin oraz kamienie. Niewiele jest miejsc, do których można przybić. Roślinność wodna szerokim i gęstym pasem zajmuje linię brzegową, mniej bujnie u wschodnich brzegów.
Śniardwy są osiągalne z wielu punktów. Bezpośrednio nad woda leżą następujące miejscowości: Nowe Guty, Okartowo, Suchy Róg, Popielno, Głodowo, Niedźwiedzi Róg, Karwik (j. Seksty), Zdory (j. Seksty).
Dla jeziora Śniardwy przeanalizowano pięć map (dwa plany głębokościowe, dwie mapy turystyczne oraz jedna mapa topograficzno - turystyczna).
4.2.16.1. Plan głębokościowy, IRŚ, Olsztyn 2004
Rysunek 81. Plan głębokościowy jeziora Śniardwy
Źródło: Wielkie Jeziora Mazurskie. Południe, IRŚ, Olsztyn 2004
Jezioro Śniardwy jest stosunkowo płytkim jeziorem. Średnia głębokość zbiornika wodnego wynosi ok. 5,8 m. Według danych na głębokościowym planie jeziora, miejsca o największej głębokości pojawiają się w centralnej części akwenu. Głębokość maksymalna wynosi 23,4 m i występuje w zachodniej części jeziora, kilkaset metrów „na wprost” w kierunku wschodnim od miejscowości Popielno. Śniardwy charakteryzują się dużą liczbą płycizn. Na planie zaznaczone zostały m. in. miejsca, których głębokość spada poniżej 2 m. Miejsca te ciągną się głownie wzdłuż linii brzegowej jeziora, jednak spotkać można je również w innych częściach akwenu. Większość z nich jest znacznie rozproszona i charakteryzuje się niewielką powierzchnią. Jedynie trzy obszary wyróżniają się spośród pozostałych pod względem swojej wielkości. Dwa z nich występują w okolicy wysp w części południowej jeziora, trzeci natomiast leży w części centralnej. Ponadto w części północno – zachodniej akwenu oraz w okolicy miejscowości Nowe Guty zaobserwować można płycizny biegnące od brzegu, wiele metrów w głąb zbiornika wodnego. Przejście na jezioro Seksty i Warnołty charakteryzuje się również mała głębokością.
Charakterystyka głębokościowa jeziora przedstawiona została nie tylko poprzez oznaczenie miejsc o charakterystycznych wartościach głębokości, ale także za pomocą izobat oraz stopniowania kolorystyki mapy. Na mapie przedstawiono linie łączące miejsca kolejno o głębokościach 1 m, 3 m, 5 m, 7 m i 10 m. Poszczególne poziomy głębokości jeziora wyróżniono kolorystycznie. Dzięki temu łatwo zauważyć, że spora część akwenu nie osiąga głębokości większej niż 10 m.
Na analizowanej mapie jeziora Śniardwy oznaczono dwie wyspy. Obydwie leżą w południowej części akwenu. Wyspy charakteryzują się podłużnym kształtem oraz zalesieniem. Na mapie brak informacji na temat nazw wysp.
Jezioro Śniardwy posiada 4 wyróżniające się zatoki. Pierwsza z nich znajduje się w północno – zachodniej części akwenu, gdzie znajduje się kanał łączący Śniardwy z jeziorem Łuknajno. Druga zatoka leży w części południowo – wschodniej, gdzie można przejść na jezioro Białoławki. Trzecia natomiast znajduje się w części północno – wschodniej, w okolicy miejscowości Okartowo oraz czwarta w części południowo – zachodniej, przy przejściu na jezioro Warnołty. Na analizowanym planie głębokościowym jeziora nie ma informacji na temat nazw zatok.
Na planie znaleźć można dane na temat ukształtowania brzegów jeziora. W części południowo – wschodniej, i miejscami w części północnej i południowo – zachodniej brzeg jest wysoki i stromy. Część północno – wschodnia charakteryzuje się brzegiem płaskim. Dodatkowo mapa przedstawia informacje na temat występującej w rejonie akwenu roślinności przybrzeżnej. Według planu, większa cześć linii brzegowej pokryta jest szuwarami lub wodorostami. Ich brak odnotować można jedynie na części wschodniego brzegu. Od północy i wschodu jezioro otaczają przeważnie pola, łąki i nieużytki. Południowo – zachodnie brzegi zajmują lasy Puszczy Piskiej.
Innymi informacjami jakie można znaleźć na planie głębokościowym jeziora Śniardwy są nazwy miejscowości znajdujących się na obrzeżach akwenu.
4.2.16.2. Plan batymetryczny „Plan Batymetryczny Jeziora Śniardwy”
Mapa charakteryzuje się bardzo duża ilością izobat. Oznacza to, że dokładnie odzwierciedla ona ukształtowanie dna akwenu jeziora. Jednak brak ich opisu wartościami liczbowymi utrudnia odczytanie danej głębokości. Izobaty rozmieszczone są co 1 m. Najmniejsza wartość izobat to 1 m, a największa 23 m. Głębokość maksymalna akwenu wynosi 23,4 m i występuje w zachodniej części jeziora, kilkaset metrów w kierunku wschodnim od miejscowości Popielno, znajdującej się na zachodnim brzegu jeziora. Śniardwy charakteryzują się dużą liczbą płycizn. Na mapie zaznaczonych zostało pięć miejsc, w których głębokość spada poniżej 2 m. Są to obszary niewielkich rozmiarów, które rozrzucone są po całym akwenie. Dwa z nich znajdują się w południowej części akwenu, następne dwa u północnych i północno – wschodnich brzegów, a ostatni w części centralnej, na północny – zachód od najgłębszego miejsca jeziora.
Na analizowanej mapie jeziora Śniardwy oznaczono dwie wyspy. Wszystkie leżą w południowej części akwenu. Wyspy charakteryzują się podłużnym kształtem oraz zalesieniem. Większa z nich od wschodu i zachodu w całości otoczona jest skarpami. Na mapie brak informacji na temat nazw wysp.
Jezioro Śniardwy posiada cztery wyróżniające się zatoki. Pierwsza z nich znajduje się w północno – zachodniej części akwenu, gdzie znajduje się kanał łączący Śniardwy z jeziorem Łuknajno. Druga zatoka leży w części południowo – wschodniej, gdzie można przejść na jezioro Białoławki. Trzecia natomiast znajduje się w części północno – wschodniej, w okolicy miejscowości Okartowo oraz czwarta w części południowo – zachodniej, przy przejściu na jezioro Warnołty. Na analizowanym planie głębokościowym jeziora nie ma informacji na temat nazw zatok.
Na planie znaleźć można dane na temat ukształtowania brzegów jeziora. W części południowo – wschodniej, wschodniej i miejscami w części północnej i południowo – zachodniej brzeg jest wysoki i stromy. Część północno – wschodnia charakteryzuje się brzegiem płaskim. Dodatkowo mapa przedstawia informacje na temat roślinności otaczającej zbiornik wodny. Od północy i wschodu jezioro otaczają przeważnie pola, łąki i nieużytki. Gdzieniegdzie spotkać można niewielkie obszary leśne. Południowo – zachodnie brzegi zajmują natomiast lasy Puszczy Piskiej. Mapa nie przedstawia informacji na temat występującej w rejonie akwenu roślinności przybrzeżnej.
Innymi informacjami, jakich nie można znaleźć na planie głębokościowym jeziora Śniardwy są nazwy miejscowości znajdujących się na obrzeżach akwenu.
4.2.16.3. Mapa turystyczna „Śniardwy” skala 1:30 000, ExpressMap, Warszawa 2001
Rysunek 82. Mapa turystyczna jeziora Śniardwy
Źródło: Mapa turystyczna „Śniardwy” skala 1:30 000, ExpressMap, Warszawa 2001
Charakterystyka głębokościowa jeziora Śniardwy przedstawiona została za pomocą izobat oraz poprzez wskazanie miejsc o charakterystycznych wartościach głębokości. Izobaty przyjmują kolejno wartości 1 m, 2 m i 5 m. Miejsc charakterystycznych, zaznaczonych na mapie jest znacznie mniej niż na przeanalizowanym wcześniej planie głębokościowym jeziora. Nie zastosowano wyróżnień kolorystycznych poszczególnych poziomów głębokości co w pewnym stopniu może utrudniać czytanie mapy, ponieważ nie wszystkie izobaty na mapie są opisane w widoczny sposób.
Głębokość maksymalna zaznaczona na mapie wynosi 23,4 m i miejsce to znajduje się podobnie jak w przypadku planu głębokościowego, w zachodniej części jeziora, kilkaset metrów „na wprost” w kierunku wschodnim od miejscowości Popielno. Na mapie zauważyć można niewielką liczbę miejsc, gdzie głębokość spada poniżej 2 m. Poza obszarami ciągnącymi się wzdłuż linii brzegowej jeziora oraz w okolicy wysp znajdujących się w południowej części akwenu, zauważyć można tylko jedną płyciznę. Znajduje się ona w części centralnej jeziora, na północ od najgłębszego obszaru zbiornika. Przejście na jezioro Seksty i Warnołty również cechuje się małą głębokością.
Na analizowanej mapie oznaczono dwie wyspy. Są one bardziej szczegółowo przedstawione niż na planie głębokościowym. Znaleźć można m. in. informacje na temat ich nazw. Leżą one w południowej części jeziora i noszą nazwę Wyspa Pajęcza i Czarci Ostrów. Charakteryzują się podłużnym kształtem, przy czym pierwsza z nich jest nieco większa od drugiej. Wyspa Pajęcza od strony północnej cechuje się płaskim brzegiem, od strony południowej natomiast jest zalesiona z miejscowo stromym zboczem. Czarci Ostrów w części centralnej jest zalesiony, ze stromym brzegiem. Wszystkie wyspy przy brzegu zarośnięte naokoło trzcinami.
Dodatkowymi informacjami, które można znaleźć na danej mapie, których brak było na głębokościowym planie jeziora, jest rozmieszczenie kamieni na dnie zbiornika. Wyróżnione zostały kamienie znajdujące się na głębokości większej niż 1 m, oraz kamienie leżące na głębokości mniejszej niż 1 m. Największe skupiska kamieni znajdują się w okolicy wysp, w części centralnej jeziora (w okolicy płycizny) oraz przy zachodnim i wzdłuż wschodniego brzegu jeziora. Wyspa Pajęcza od strony zachodniej, północnej i wschodniej w całości otoczona jest kamieniami w pasie o szerokości kilkudziesięciu metrów. Znajdują się tu głównie głazy znajdujące się na głębokości powyżej 1 m. Po stronie zachodniej i północno – wschodniej zauważyć można kamienie leżące na głębokości mniejszej niż 1 m. Półwysep Szeroki Ostrów od strony zachodniej, północnej i wschodniej otoczony jest pasem głazów sięgającym kilkudziesięciu metrów w głąb jeziora. Po stronie zachodniej i północnej, a także dalej na północ od półwyspu w odległości kilkuset metrów znajdują się głazy na głębokości mniejszej niż 1 m. W części centralnej akwenu znajdują się zarówno kamienie osadzone głębiej i płycej. Skupisko to nosi nazwę Miałka Gorka. Kamienie na zachodnim brzegu znajdują się głównie w okolicy miejscowości Zielesy. Brzeg wschodni pokryty jest głazami wzdłuż Kępy Kwiku. Zaznaczonych jest także wiele innych miejsc gdzie leżą kamienie jednak są one bardzo rozproszone i zajmują niewielki obszar. Najwięcej z nich występuje wzdłuż północnego brzegu akwenu.
Mapa zawiera informacje na temat zatok i ich nazw. Wyróżniono cztery zatoki. Pierwsza z nich znajduje się w części północno – zachodniej i nosi nazwę Zatoka Łukniańska. Druga leży w części północno – wschodniej, w okolicy miejscowości Okartowo, i nosi nazwę Zatoka Okartowska. Zatoka Kwik położona jest w części południowo – wschodniej, u ujścia rzeki Wyszka. Czwarta, ostatnia zatoka znajduję się w południowo – zachodniej części akwenu i nazywa się Zatoka Szyba. Zauważyć można również nazwy miejsc łączenia się jeziora Śniardwy z innymi jeziorami. Po stronie zachodniej, przejście na jezioro Mikołajskie i Bełdany nosi nazwę Przeczka. Na południu przesmyk łączący akwen z jeziorem Seksty nazywa się Bramka Seksteńśka.
Na analizowanej mapie znaleźć można również informacje na temat ukształtowania brzegów jeziora, a także dane o zalesieniu okolic przybrzeżnych jeziora, roślinności występującej u jego brzegów i mokradłach. Na mapie zawarte są także informacje na temat zabudowań, przystani, pomostów, punktów widokowych, pól biwakowych, szpitali, bindug oraz leśniczówek. Znajdują się na niej również nazwy miejscowości. Jest ich znacznie więcej niż na głębokościowym planie jeziora.
Ze względu na duże rozmiary mapy, przedstawiony został tylko jej fragment.
4.2.16.4. Mapa turystyczna „Jezioro Śniardwy. Mapa Dla Żeglarzy” skala 1:30 000, Digikart/UWM w Olsztynie 2006
Rysunek 83.Mapa turystyczna jeziora Śniardwy
Źródło: Mapa turystyczna „Jezioro Śniardwy. Mapa Dla Żeglarzy” skala 1:30 000, Digikart/UWM w Olsztynie 2006
Mapa przedstawia szczegółową charakterystykę batymetryczną jeziora Śniardwy. Na jeziorze oznaczono izobaty, które znacznie ułatwiają orientację w zmienności głębokości akwenu w poszczególnych rejonach jeziora. Izobaty na jeziorze Śniardwy zaczynają się kolejno od wartości 1 m, następnie co 2,5 m, i co 5 m. Najgłębszym miejscem jeziora Śniardwy jest miejsce charakteryzujące się głębokością 23,48 m. Średnia głębokość zbiornika wynosi 6,36 m. Dzięki zastosowaniu izobat możliwe jest szczegółowe zlokalizowanie znacznych wypłyceń znajdujących się na akwenie. Znajdują się one głównie w części centralnej (Miałka Górka), południowej (okolice wysp), a także na obszarach przybrzeżnych.
Charakterystyka głębokościowa jeziora przedstawiona została nie tylko za pomocą izobat, ale także poprzez stopniowanie kolorystyki mapy oraz oznaczenie miejsc o charakterystycznej głębokości. Jest ich znacznie więcej niż na poprzednich mapach, a podane głębokości dokładniejsze (do decymetra).
Według informacji zawartych na mapie jeziora Śniardwy, na jeziorze znajdują się dwie wyspy - Wyspa Pajęcza i Czarci Ostrów. Obie znajdują się w południowej części jeziora. Znaleźć można informacje na temat roślinności na obszarze wysp. Według danych wszystkie wyspy cechują się płaskim brzegiem. Brak danych na temat miejsc do biwakowania, a w przypadku Wyspy Pajęczej i Czarci Ostrów na temat roślinności w strefie przybrzeżnej.
Na mapie jeziora Śniardwy oznaczone zostały 4 zatoki – Zatoka Łukniańska, Zatoka Tuchlińska, Zatoka Okartowska oraz Zatoka Kwik. Jak można zauważyć na poprzednich mapach brak było informacji na temat Zatoki Tuchlińskiej. Znajduje się ona przy kanale łączącym jezioro Śniardwy z jeziorem Tuchlin.
Znaleźć można tez informacje na temat kamieni, raf kamiennych i głazów podwodnych i wynurzających się wraz z informacjami na temat głębokości nad nimi. Na poprzednich mapach brak był tego typu danych. Zauważyć można pewne rozbieżności między usytuowaniem omawianych elementów na poszczególnych mapach. Na mapie ExpressMap znaleźć można kamienie w wielu miejscach, które nie są oznaczone na analizowanej mapie. Miejsca te występują między innymi wzdłuż zachodniego brzegu (okolice Dybowskiego Rogu i Popielna), południowego (Niedźwiedzi Róg, Półwysep Kaczor) oraz wzdłuż wschodniego brzegu (wschodni brzeg półwyspu Szeroki Ostrów, Zatoka Kwik) Zauważyć można także miejsca, w których mapa ExpressMap nie zawiera oznaczeń podwodnych przeszkód. Znaleźć je można w okolicy miejscowości Nowe Guty. Porównując analizowaną mapę z mapą żeglarską, zauważyć można, że rozbieżności w oznaczeniach są znacznie mniejsze. Na mapie żeglarskiej występują oznaczenia miejsc, których brak jest na mapie jeziora Śniardwy. Występują one wzdłuż południowego brzegu (okolice miejsca do biwakowania „Anula” oraz w okolicy półwyspu Kaczor). W okolicy miejscowości Nowe Guty na mapie żeglarskiej stwierdzić można brak oznaczeń niektórych miejsc niebezpiecznych.
Na analizowanej mapie znaleźć można również informacje o zalesieniu okolic przybrzeżnych jeziora, roślinności występującej u jego brzegów i mokradłach otaczających akwen. Brak danych na temat ukształtowania brzegów jeziora. Znaleźć można także oznaczenie dwóch szlaków żeglarskich wyznaczonych na akwenie. Jeden z nich biegnie na północ zbiornika, do miejscowości Okartowo. Drugi natomiast na południe na jezioro Seksty. Na mapie zawarte są także informacje na temat zabudowań, przystani, pomostów, pól biwakowych, punktów widokowych, sklepów i kościołów. Znajdują się na niej również nazwy miejscowości, znajdujących się na obrzeżach jeziora.
Nowym elementem, którego brak na poprzednio przeanalizowanych mapach jest oznaczenie miejsc występowania ryb na jeziorze Śniardwy. Wraz z podaniem gatunku ryby, podane są także współrzędne geograficzne (długość i szerokość geograficzna).
Ze względu na duże rozmiary mapy, przedstawiony został tylko jej fragment.
4.2.16.5. Mapa topograficzno - turystyczna „Jezioro Śniardwy. Mapa Żeglarska” skala 1:25 000, Centrum Kartografii, Warszawa 2004
Rysunek 84.Mapa topograficzno - turystyczna jeziora Śniardwy
Źródło: Mapa topograficzno - turystyczna „Jezioro Śniardwy. Mapa Żeglarska”
skala 1:25 000, Centrum Kartografii, Warszawa 2004
Charakterystyka głębokościowa jeziora Śniardwy na mapie żeglarskiej przedstawiona jest za pomocą izobat, kolorów oraz miejsc o charakterystycznych wartościach głębokości. Izobaty przyjmują kolejno wartości 2 m, 5 m i 10 m. W celu wyróżnienia różnych poziomów głębokości użyto tylko dwóch kolorów - ciemno i jasnoniebieskiego. Kolorem ciemnoniebieskim oznaczone są miejsca, w których głębokość akwenu spada poniżej 2 m. Miejsca takie występują głownie wzdłuż linii brzegowej jeziora, w okolicy wysp, przy przejściu na jezioro Seksty, a także w części centralnej akwenu w miejscu zwanym Miałką Górką. W przeciwieństwie do poprzednio analizowanej mapy zauważyć można kilkanaście, rozsianych po całym jeziorze płycizn. Największe ich zagęszczenie występuje w części północno – wschodniej i południowej jeziora. Głębokością maksymalną zaznaczoną na mapie jest 20 m. Miejsce to, tak jak na poprzednich mapach, leży w części zachodniej jeziora. Mapa żeglarska odznacza się znacznie większą dokładnością przy opisie miejsc o charakterystycznych głębokościach. Praktycznie cała powierzchnia jeziora na mapie pokryta jest liczbami.
Na analizowanej mapie zaznaczone zostały dwie wyspy wraz z ich nazwami. Obie znajdują się na południu jeziora. Według danych zawartych na mapie cechują się one płaskim brzegiem. Pierwsza z nich, Wyspa Kępa (Pajęcza) wyróżnia się podłużnym kształtem. Jest całkowicie zarośnięta, z zaznaczonymi dwoma miejscami do biwakowania. Druga wyspa, Czarci Ostrów leży w bliskim sąsiedztwie pierwszej. Wyspa jest całkowicie zarośnięta. Znajdują się na niej dwa miejsca do biwakowania oraz punkt geodezyjny z opisem. Dla obu wysp brak informacji na temat zarośnięcia strefy przybrzeżnej. Trzecią wyspą zaznaczoną na mapie jest Wyspa Kaczor. Leży ona przy przesmyku na jezioro Seksty. Wyspa w większej części zarośnięta, po północno – zachodniej stronie występują mokradła, strefa przybrzeżna porośnięta trzciną. W części południowej znajduje się miejsce do biwakowania. Szeroki Ostrów traktowany na poprzednich mapach jako wyspa, na mapie żeglarskiej opisany jest jako półwysep. Znajdują się na nim dwa punkty geodezyjne z opisem, a także cztery miejsca do biwakowania (trzy od strony południowej oraz jedno od strony północnej).
Podobnie jak na mapie ExpressMap, przedstawione zostały kamienie leżące na dnie zbiornika jeziora. Jednak tutaj wyróżniono kamienie przybrzeżne i rafy kamienne. Najwięcej raf kamiennych występuje w północnej, północno – wschodniej oraz południowej części akwenu. Kamienie przybrzeżne występują miejscami wzdłuż północnego i wschodniego brzegu, a także w okolicy wysp Czarci Ostrów i Kępa oraz przy półwyspie Szeroki Ostrów. Zauważyć można pewne rozbieżności w umiejscowieniu głazów na obu mapach. Na mapie żeglarskiej znaleźć można dwa miejsca (północno – zachodnia i południowo – zachodnia część akwenu) gdzie zaznaczone są rafy kamienne, których brak jest na mapie ExpressMap. Poza tym przypadkiem, zauważyć można, że mapa ExpressMap ma dużo bardziej szczegółowo określoną ilość i położenie kamieni.
Informacjami, które również można znaleźć na danej mapie są dane na temat zatok. Wyróżniono cztery zatoki: Zatoka Szyba, Zatoka Łukniańska, Zatoka Okartowska i Zatoka Kwik (Wyszki). Znajdują się one kolejno w południowo – zachodniej, północno – zachodniej, północno – wschodniej oraz południowo – wschodniej części jeziora. Zauwać też można, że na mapie żeglarskiej rzeka Wyszka uchodząca do jeziora, nosi nazwę Kanał Śniardwy.
Nową informacją, której nie znaleziono na poprzednio analizowanych mapach jest zaznaczenie za pomocą symboli szlaków żeglarskich. Wyróżnić można dwa szlaki. Oba zaczynają się w miejscu o nazwie Przeczka. Następnie biegną w kierunku południowym, po czym rozgałęziają się. Pierwszy z nich biegnie na północ, ponad wyspami do Okartowa. Drugi natomiast, biegnie dalej na południe aż na jezioro Seksty.
Na analizowanej mapie znaleźć można również informacje na temat ukształtowania brzegów jeziora, a także dane o zalesieniu okolic przybrzeżnych jeziora, roślinności występującej u jego brzegów i mokradłach otaczających akwen. Na mapie zawarte są także informacje na temat zabudowań, przystani, pomostów, punktów geodezyjnych, pól biwakowych, punktów widokowych, leśniczówkach oraz ośrodkach wypoczynkowych. Znajdują się na niej również nazwy miejscowości, znajdujących się na obrzeżach jeziora.
Ze względu na duże rozmiary mapy, przedstawiony został tylko jej fragment.